Skip to main navigation Skip to main content Skip to page footer

ΠΜΣ Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία και Ιστορία της Τέχνης

ΙΑΝΘΗ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ιάνθη Ασημακοπούλου υπηρετεί από το 2021 ως Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας  με γνωστικό αντικείμενο Ιστορία της Ευρωπαϊκής Τέχνης (14ος-17ος αι.). Εχει κάνει σπουδές Ιστορίας της Τέχνης  στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ, στο Warburg Institute και τη National Gallery του Λονδίνου και η  έρευνά της έχει υποστηριχθεί από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, το Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης και το ΚΙΚΠΕ – Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού & Πολιτιστικού Έργου. Την περίοδο 2017-20  δίδαξε Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης για την έκθεση «Heads and Tails – Tales and Bodies: Engraving the Human Figure from Antiquity to the Early Modern Period», που πραγματοποιήθηκε στο Pushkin State Museum of Fine Arts (Μόσχα, 2016). Το 2019 διοργάνωσε την έκθεση «Echoes of Antiquity in El Greco’s Oeuvre», που παρουσιάστηκε στη βασιλική του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο, τη γενέτειρα του El Greco, και επιμελήθηκε τον συνοδευτικό τόμο. Οι δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν τις μονογραφίες The Offspring of the Medici, a Visual Dialectic between Myth and History, 1537-1609 (Mantua 2020) και Ο Περσέας του Benvenuto Cellini: Όψεις φιλότητας και Νείκους στη Φλωρεντία του 16ου αιώνα (2023), καθώς και 20 άρθρα. Η Ιάνθη Ασημακοπούλου  διοργάνωσε διεθνή ημερίδα με θέμα «Ο Αρίων στην Ευρωπαϊκή Τέχνη» (Λέσβος, 2022). Συνδιοργάνωσε δύο ημερίδες για θέματα Ιταλικής Αναγέννησης (ιδιωτικά παρεκκλήσια) και συνεπιμελήθηκε τον συλλογικό τόμο που εκδόθηκε από το University Studio Press  Thomas Puttfarken Workshops I & II Proceedings (2023).  Eτοιμάζει  ημερίδα για την πρόσληψη των ιδεών του Λογγίνου στην τέχνη την πρώιμη νεότερη περίοδο (2024), ο συλλογικός τόμος θα εκδοθεί στην σειρά Trends in Classics (De Gruyter) και ημερίδα για τα Studioli (2024). Η έρευνά της επιδιώκει να διερευνήσει και να ερμηνεύσει την «anima» των εικόνων, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο  θέματα και μοτίβα μεγάλης συμβολικής, σημασίας  από την αρχαιότητα επανεμφανίζονται, συχνά εμπλουτισμένα με νέο νοηματικό περιεχόμενο, στην τέχνη μεταγενέστερων περιόδων.

https://uoa.academia.edu/IanthiAssimakopoulou